Fazla geriye gitmeyecem. Yaşanan kabus ve kağos koşulalrının analizine de girişmemeden konuya direk başlayacam. Öyle geriye de fazla uzanmayacam. Birkaç günlükle yetinecem. Hem Ortadoğu hem Dünya hem de emperyalizmin, faşizmin de yaşamdaki canlı tanıklığıklı anlatıyla da somut olacam.
****
Çok değil: birkaç gün öncesine uzanacam. İsrail başbakanı Amerikaya gidiyor. Mecliste konuşma yapılıyor. Ayakta alkışlanıyor. Konuşmasında faşist hedefi ve geniş İsrail boyutlarını içine kan damlatarak alkışla karşılık alarak anlatıyordu. Ayni dönemde sadece Gazzede vurulan bir binada kırk çocuğun ölüm haberi dahi Metanyahunun kinini, hırsını ile Amerikan perlementer alkış selini durdurmaya yetmiyordu.
Dünya buna yoğunlaştı. Nedense hep israilin güvenliği ile haklılığı üzerinden algılar yapıldı. Öyle ki konu sanki israilin varlığı oluyordu. Oysa yakıp yıkan, hat da başbakanın kendi ülkesinde yolsuzluktan yargılanma durumu daji ger.eğin anlaşılmasına yetmiyordu. Destek mesajı hem de coşkuyla alındı. İsrailin saldırma hakı deniliyordu. Ateşkes görüşmelrinde dahi ateşkes değil soykırıma devam diyen israile algıyla psikolojik haklılık kondurtmaya uğraşıldı. Elbet karşılığı da geleceği kesindi. Kontrolu denilen çizginin zorlanacağı da annlaşılıyordu.
Daha gezi sonlanırken, ilk hareketler yapıldı. Hizbulahın liderlerinden biri Beyrutda vuruldu. Daha gerçeği bina bombalanıp ölümler gerçekleştirildi. Anlaşılma olmadan, hemen sonra iranda cumhurbaşkanının törenine katılan Hamasın siyasi lideri, Filistin yönetiminin eski başbakanı Haney, odasında suikaste uğradı. Bu çok yönlü mesajdı. Hele olayın iranda olması, Hamasın ateşkes görüşmelerindeki temsilcinin hedeflenmesi ve korumalı yerdeki oluş şekli, herkese dilediği algıyla oynama koşullarını da oluşturdu. Halbuki olay net: İsrail durmadan saldırı ve suikast yaparken, neden hep hedef olanların suçlanma kolaylığı oluşturulması sorgulanması gerekirdi.
Önemli bir hatırlatma: İsrail Gazzede katliyam yaparken, aradabir ateşkes dneiliordu. Ardından batılı probaganda operasyonlarında hep Hamas sorumlu tutuluyor. Oysa ateşkesleri kabul etmeyeceğini, Gazzeyi yerlebir edeceğini İsrail açık dil ile açıklıyordu. Hat da Baydının açıkladığı üç aşamalı ateşkesi de İsrail kabul etmediğini açıklarken, Hamas tartıişılır buldu. Ama yine başta batılı ajanslar hep Hamasın anlaşmaya yaklaşmadığını açıklıyordu. Daha kötüsü; Filistin sorununu öylesine daraltılar ki sanki Hamas eşitdir Filistin sorunu imajına oturtular. Oysa Hamas olmadan da Filistin sorunu vardı. Gazze hep bedel ödeyen bölgederden de biriydi.
****
İsrail saldırıları sadece bunlar değildi. Fakat, medyalar nedense sadece Beyrut ve Tahran ikilemine sıkıştırdılar. Ayni günlerde İsrail Suriyenin bazı yerlerine de hava saldırıları yaptı. Ne tesadüf ki IŞİD ve Elkayde de SUriyenin bazı yerleşimlerine saldırdılar. Tuhaf değil mi: IŞİD ve Elkayde cihatcınörgüt. Kafirlere karşı. Ama hep Suriyede veya iranda eylem apıyorlar. İsraile yönelik eylemde isimleri yok. Bunlar da haber olmadığı için konuşulmuyor.
İsrail böylesi sarmal ile kontrolü kırıp savaşı yayarak hem genel siyasal hedefe hem de Metanyahunun koltuğunu korumaya girerken, öteki kesimler hep israilin yaptığını değil karşıdan geleek saldırılara odaklandı. Nedense tekrarlar ola ola klasikleşti. İsrail vuruyor, yakıp yıkıyor da hemen sonra kamuoyu hemen sükünet çağrısı yapılıyor. Durumun konuması önerileri yapıyor. Son olayda olduğu gibi Amerika ve İngiltere gemilerini artırarak, israili savunacaklarını sıkılmadan açıklıyorlar.
Bunlar yeniden tekrarlandı. Arada ilginç idiyalar da geldi: Kuveyitdeki Amerikan generaleri uçağa binip Tğriyeye ve oradan da irana gitikleri haberi yayıldı. Amerikalıların irana israile yoğun saldırı yapmamasını önerdiler. Pazarlıklar oldu. İranın tepkisini yumuşatma adına hep psikolojik harp sözleri hem de uyarılar yaptılar. Arada irandaki eylemi yapan Mosat isimlerini de verecekleri söylediler.
Bunlar idiya mı yoksa gerçek mi tam netleşmedi. Fakat kesin olan şu: israilin çılgınca yayılma politikasına batı karşı değil. İnce çizgi, bunu kontrol etmektir. Algılarla aslında çoktan Filistin sorununu unuturdular. Libnan hikayesi ise çok karışık. Lübnanda zaten krizler çok. Üstelik sorumlulukları olmsa da Suriye ambargosuna onlar da eklendi. Daha kötüsü Suriye mültecileri Lübnanda nifusa göre oldukça fazladır. Hizbulahı bu korkunç durumla tepkisinin daha az olması öneriliyor. Ama İsrail vuruyor. Üstelik hala Golan tepelerine roketi kim atığı hala sır..
Şimdi herkes olanı değil, önüne konanı konuşuyor. İsrail daha biraz önce hastahaneyi vurma haberini duydum. Ama önemli medyalar iranın saldırması ve Hizbulahın karşılığı ile başlayan yorumlarda. Saldırgana saldırmama önerileri yapılıyor. Batı adeta israili koruma adına gemilerini doğu Akdenize yığıyor. Kuşatma, korkutma ve saldırı içiçe girdi. Ama günceleme hep iran vuacak mı veya Hizbulahın karşılığı oluyor. Üstüne bölgesel savaş olurmu sorusuyla da sürdürülüyor.
***
Kısaca, Ortadoğu sistemin aynasıdır. Kim nedense desin, hep İsrail merkezli politikalar güdülüyor. İrana molalar derken, nedense israildeki Faşist metanyahu gerçeğine parmak basılmıyor. Soykırım, suikast artık güce göre normalleşti. Son bir not: ben siyasetle ilgilendiğim zamandan beri Mosatı hep duydum. Suikastleri ve özellikle Ortadoğu opersyonları hep gerçekleşti. Hat da Filistin konusunda oraya giden Türkiyeli devrimcilerden bazısını ortak istihbarat hareketleriyle katledildi. Bunları unutanlara da hatırlatırım.
Sonuçta, herkes iran ve Hizbulahı bekler gibidir. Ama yine vuran kıran İsrail. ABD alkışlarıyla moral ve destek alan da İsrail. İsraile en çok yardım eden ülke de Amerika olduğunu aklın bir yerine tutalım. Ortadoğu Filistin sorununun yaratıcı batılı sistem olup oda İsrail devletini toprak işkal etirerek kurmasıdır. Bunları unutursak, güncele kayarsak, genel çözüm yorumuna gidemeğiz.
Yeniçağ sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.