Son haflardaki yazdıklarıma, yine ‘Nesne Bükmeye’, ‘Özne’ ile devam edelim. Bir Ahmet Kaya şarkısı gibi oluyor, bu yazılar biliyorum; ‘Şehirlere bombalar yağardı her gece, biz seninle sevişirdik.’ tadında. Hemen yanı başımızdaki, büyük, seri ve toplu cinayetlerin, kurumsal şiddet tekellerinin maksimum karlı hesaplarının, giyotinden elektrikli sandalyeye uzanan, öldürme senfonisinin sahibi, kibirli ve boktan burjuva uygarlığının, son buluşu, insansız ölüm makinelerinin gölgelerinde, ‘özne olsak ne olur, olmasak ne olur’ diyeceksiniz.
Belki haklısınız ama ne yapalım, ‘Sözümüz silahımızdır.’ diyerek, teselli edelim kendimizi ve Sub. Kumandan Marcos’un kulakları çınlasın…
Öznelerin bir araya gelmesinin tadı da başka olur. Tabii ki bu, bir mükemmel toplum ya da üst insanlar cemaati olmayacaktır. –Mükemmel toplum talebi faşizmdir.– Ancak öznelerin, yani kendi adına, doğrudan karar verenlerin kararları, yanlış da olsa, kendi kararlarıdır. Bu karar alma mekanizmasını -ki özellikle mekanizma olarak kullanmaktayım, yani sadece bir tık olarak, yani beğendim beğenmedim biçiminde, bugünlerde çok sık kullandığımız sosyal medya sayfalarında ‘like’ lamak olarak düşünmeyin. Ve özneler topluluğunu, bir bilgisayar ağı üzerinden birbirleriyle iletişime (!) geçen internet ağı üzerinden inşa edilmesi hayal edilen bir ‘Roma demokrasisi’; olarak da kesinlikle görmeyin!
Bu sanal demokrasi, adı üstünde sadece sanal dünya içindir ve ancak bilgisayar oyunlarından biri olan farmville-çiftlik oyunu gibi hayali ürünler verir ki bunun en önemli tarafı, bu ürünler ne kadar çok olursa olsun karnınızı doyurmadığıdır.
Demokrasi bir süreçtir. Bu süreci ileride bir zamanda, 20-50 yıl sonra, parlak bir gelecekte –cennette– olabilecek bir şey olarak söylemiyorum. Her karar alma, bir süreçtir. Herkese sormak, herkesi ikna etmek, konsensus oluşturmak, yani kararın oluşmasını, kelimenin tam anlamıyla pişmesini sağlamaktır. Bu, ilk başta sanılanın aksine ve bize bu karikatür demokrasinin kullanma gerekçesi olarak sunulan; ‘bu kadar insan, nasıl doğrudan karar verebilsin’ deyişinin aksine, imkansız değildir. İlk başta yavaş gibi görünebilir ama gerçekte, bu yıkılası devletlerin, koca bürokrasi çarkları ile karşılaştırdığınızda hiçbir şeydir.
Ayrıca bu kararın ‘pişme’ süreci, onun uygulanmasını ve gerçekleşmesini kolaylaştırır, hızlandırır. Kararı yukarıdan devralmaz, inşa eder.
Yoksa devlet dediğin, hayatımızı, zamanımızı tüketen şeyden başka nedir ki ve öyle yapmıyor mu zaten…
Yeniçağ sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
