Klasik olayla yeniden karşılaştım. Artık alıştım. Gelenekseleşen genel Emperyalist siyaseti, yeniden tanık olarak yaşadım.
Dün Lübnan konusunda bir haber dolaşıma çıktı. Kaynak, tabi ki Amerikan merkezliydi. Hizbulah ile İsrail arasında ateşkes ihtimalinden söz ediliyordu. Üst3elik bunun yakında olacağı ihtimali de ekleniyordu.
Aklıma ayni senaryo geldi. Acaba hangi olay olacak.. doğrusu hep tekrarlanıyor gerçeği vardı. Çok yanılmadım. Sabahleyin beklenen karşılık duyuldu. Tekrarlardan birinin merkezinde atış yapıllıyordu. Suriyede hem de pek bonbalanmayan Humus kenti çevresini İsrail füzelerle vurdu. Hhem Suriye hem de iran askerleri öldü. Başka zararlar da vardı. Başka tekrar da oldu: Rusya hava savunma sistemi işletilmedi…
Suriye yönetimi haykırdı. B.M. şikayet yaptı. İsrail ise klasik duruştaydı. Bildik politik sesizlikte kaldı. Suçalamalara karşın açıklama dahi yapmadı. Suriye ise çaresiz. Bir yandan ülkenin paylaşılma bölgesel hesapları, öte yanda israilin nerede ise kekyfi saldırıları. Dünya kamuoyu Suriye saldırılarına pek yer vermiyor. Türkiye kamuoyu ise Doğu Fırat saldırısı için izin peşinde. İşkal altıdan tutulan yerlerde kalıcı kalma ile Doğuya yayılarak yeni yerler ile Kürtleri de hizaya getirme stratejisine hala sıkı sıkıya bağlıdır.
Ama Suriye çaresiz. İşkalciler, ilhakçılar, saldırılar ve dostlarının da bazı konuda kep vurması gibi. Şidi kime şikayet edecek çaresizliğinde. İsraile yeni cepe açamaz. Çaresizdir. Üstelik her yandan fırsat bekleyen karşıtlarla doludur. Müttefiki Rusya ise birbaşka hikaye. Özellikle israile arşı tutumunu resmen gemliyor. Hava savunma sistemlerini aşmıyor. Bir de içten içe olan olay var. Rusya Suriyenin iranla daha sıkıfıkı olmasını istemiyoe. Özellikle de israilin iran veya Hizbulah kesimine karşı olan saldırılarında hiç engel koymuyor. Buda Suriye itifakcıları arasındaki pek şimdilik konuşulmayan çelişkisidir.
İsrail ise rahat. Hele de iç muhalelfete mesaj verme bakımından nerede ise en risksiz saldırıları yapıyor. Hizbulahın karşılık verme durumunda dahi Suriye değildir. Elikolu bağlandı. Kuzeyinde Türkiye kontrolundaki milisler fırsatı zaten kulanıyor. Arada onlar da saldırıyoe. Onları imha etmek istesede, Türkiye engel. Kısgaç altında Esat oluyor.
Bu gelişmeleri TC medyası pek belirtmez. Hele Esatla görüşelim havasında olunca da kolay probaganda yapılma zemini de gelişiyor. İşkali sonlandırmadan, Suriyeye karşı olan milisleri koruyarak üstelik dahanda askeri genişleme yapma tehtidi de başın üstündeki kılıç gibi salanıyor.
***
Sabahleyin uyandum. Kahvaltımı yaptım. Dün olan gelişme sonrası acaba kim sorusu yeniden aklıma geldi. Televizyon buna yanıt verdi. Suriye.. Humus şehri çevresini vurdular. Öelnler var. tabi ki aklıma hemen İsrail geldi. Oysa klasik İsrail karşımdaydı. Sesiz kaldı. Bunlar kafamı bulandırmadı. Alıştık. Suriye yönetimi çaresiz. Konuyu B.M. şikayet yaptı. Ama şu B.M. var ya Suriyeye olmadık kararları da aldıydı. Alehine olanlar uygulanırken, örneğin, israilin işkal altındaki golanlardan çekilme karrını uygulamadı. Tam aksi işkali ilhaklaştırdı. Ama suçlu hep Suriye.
Kısaca, yeni klasik gelenek yaşandı. Acaba sorusu olurken, Hizbulah İsrail dedikodulu haber ateşkes mümkünmü bu ddefa beklentisi, ama Suriye vuruldu oldu. Buda bir normaleşen ikili politik tutumlardan biri oldu. Ortadoğu bataklığı iyice cıvıtı. Herkes Trump falan derken, Baydın Metanyahu makinesi kıyıma devam ediyor. Gazzedeki yüzlerce kişilik katliyam acıları haber dahi olmuyor.herkes fırsat peşinde. Bir de iranın gemleşip, boşalannalanlara yerleşme peşinde. Türkiyeli devlet eksenli siyaseti eğerle başlayan öngörülerin beklentisinde. Amerikan askerleri eğer çekilirse, iran durdurulup gem peşindeyse, birilerin batı adına buralarını doldurması gerekecek. Batıya en yakın Türkiye de bu hesap uygulama amacındadır. Irak ve Suriyenin kuzeyi neden olmasın düşüncesi siyasal hamlelerle d destekleniyor. İşte Suriye böylesi cenderenin içine düşürüldü.
Yeniçağ sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
