Basit bir düşünce modelimiz var: “Amerika isterse, Kıbrıs sorununu bir gecede çözer” inancı hakimdir. Paradoksal olan onca ABD gerçekliği yanına orada olanları da bilmeme düşüncesi de yaygındır. Genelikle piyar çalışmaları algı operasyonları veya sırf hDemokrat algılı Obamanın da Suriye hamlesi ve Pasefik hamleleri hala şimdiki politikanın başlangıçlarıydı.
Trumpun onca tutumlarına karşın fazla bir savaş tırmandırma yapmadı. Hat da bazılarında yumuşama gerçekleştirdi. Baydın ise Ukrayna hamlelerini yaptı. Tayvanda resmen kriz yükseltme oynuna girişti.Sert anb argolarla aderta müttefiklerini dahi olumsuz etkilendirdi. Enerji krizi adına Kuzey boru hattında sabotaj gerçekleşti. Almanya bunu resmen yuttu.Tüm bunlar temsil edilen sermaye kesimlerinin siyasal çıkarlarına göre dış politikanın gerçekliğini de yansıtmaktadır.****
ABD Ukrayna krizinde Rusya çıkmazında yeni baskı metotları ararken, Tayvan alanında Çinle kriz tırmandırma kuralını işletirken, kaşıyarak Çini kuşatmaya uğraşırken, Ortadoğuda kaybetmenin bataklığında arayışa girerken, birden bildik Amerikan sır fışkırması da gerçekleşti. Yine sızan ABD belgeleri ile özellikle Ukrayna savaş tırmandırma oyunları açığa çıkmaya başladı. Bu yeni belge sızmaları adeta Ukraynadan başlayıp ortadoğudaki ilişki ile hamle girişimleri konusunda algı oynundan gerçekleri anlama isteklerine de yardımcı olunmaktadır. Bunlar Amerikan yörüngesinde dalgalanırken, ABD deniz altısı bu defa Limasola geldi. Raslantımı bilinmez: Güneyde internet sistemi darmadağın oldu. Ancak, bu defa anti Amerikan protestolar falan yok. K. Kıbısta ise Tısların dolaşımı dahi oluşamadı. Nede olsa ABD Kıbrısa çözüm getirecektir.
Bunlar gelişirken şu gelişmeyi de eklemek önemlidir: Erdoğan seçim içinn dış alanı da kulanmak istediği kesin. BBu kartlardan biri de Kürtlerdi. Süleymaniyedeki Kürt liderlerinden Mahsumun konvoyuna yapılan füze Siya saldırısı ve konvoyda Amerikan generalerinin olması ile Siyanın sinyal ile yanlış yere yönlendirilme hamlesi de akılda tutulması gereken eylemdir.
Kısaca, Kıbrıslıların şimdilik konuşmaktan kaçtığı bir gerçek var: ABD hegemonyası kırılıyor. Bu nedenle boşlukların kimin doldurulacağı net deyildir. Karşıt olarak Amerika da ERusyayı kuşatma ve Çin pasefik cepesini kaşımaya devam ediyor. Sızan bilgiler, Ukrayna krizindeki savaş tıkanışı, Limasoldaki deniz altı, Tayvan kaşıtılması gibi eylemlerin ielrde neleri sonuçlandıracağı net deyildir. Ama emperyalist sistemde ekonomik kriz yaygınlaşıyor, uygarlık krizi çıkmazda, ekolojik durum ise sinyal çekiyor. Sistem çözemior. Çözemedikçe de içte faşizme dışta saldırganlığa yöneliyor. Bu sistemin en güçlü merkezi ABD yukarda özetlediğim bazı durumlarla karşılaştırıyor. Kıbrıs ise özellikle Kıbrıs cumhuriyeti dengeli görülen yapısından Rusyayı dıştalayıp daha Amerikancı duruşa geldi. Tüm bu gerçekler emperyalist rekabet ile savaşların şimdilik bölgesel denediği günlerden geçtiğimizi da yaşatıyor. Özellikle diplomasi alanında yediği Sudi iran anlaşmasını ise hazmetmeğe çalışıyor. Bakalım sol seçeneksizlikte daha da direnen sistem, yarınlarda neleri bize yaşatacak.erşeyi ABD karşıtlığı ile kendini aklama ikilemleri kabul görmektedir. Bu nedenle ne ABD gelişmelri nede tam tersi ona bağımlı her türlü olanağı kulanma pratikleri birlikte yürümeğe devam ediyor. En karşıt denecek ile ona yakın olan bir anda buluşytyrna şansı her zaman mevcut. Başka açıdan birbirinin tersi ayni zamanda ortaklaşma alanlarına da sahip olmalarıdır. Amerikayı en çok suçlar gibi olanların onun işbirlikçisi olma kadar, Amerikancı olup da anti Amerikancılık oynayan insanlarımız da mevcut. Fakat, en basit net konudaki Amerikancılığı da yok saydırtarak iki toplumlu demenin de siyasal tabusal şekle gelme sonuçları da siyasal alanda yaygındır. Toplamda tıpkı öteki konularda olduğu gibi Emperyalizme bağımlı ve Stratejik sömürgesi olmamıza rağmen, ABD gelişmelerini dahi izlememe paradoksulun idolojik yaklaşım olarak yerleşmesidir.***
Son günlerde ABD adeta birçok konuyla dünya gündeminde gelip gidiyor. Öyle bir gerçekleşiyor ki bazen yakalamadan sönen yıldıza benzeyen parıltı gibi gerçekleşir. Zaman zaman Amerika konusunda bilmeme rağmen de piyar oyunlarına da gelişime kendimce tanık oluyorum. Buda bilinç gerçeği ile algı tutsaklığı karmaşasından dolayı olduğunu da hep farketmekteğim. Nitekim, Amerikan siyasetini iyi izlediğime inanıyorum. Üstelik siyasal devlet yapısını da az çok anladığım da kesin. Yine de algı dalgalanmalarında sarsılarak isteneni de yazdfığım da oluyor. Özellikle Demokrat ve Cumhuriyetci parti konusunda el alışkanlığı veya başka ndenlerle yanılma klişesi kulanmıyorum. Sanki demokratlar demokrat ve cumhurieytciler daha gerici ikilemine ben de yer veriyorum. Oysa özellikle dış politikada her yaşanan bunun böyle olmadığını da kanıtlıyor. Sadece iç politikada Demokratların bazı sosyal uygulamalarla farklılaşma farkı vardır. İç ve dış politik siyasetleri bilmeme rağmen diplomatik ağırlıklı daha yumuşak Demokrat ifadesini de ne yazık kulandığım da oldu. Som Baydın kazanma deyerlendirmemde de bilmeme ve daha önce örnekler olmasına karşın piyar oynuna ben de katıldım. Bunun yanlış olduğunu ve bazen Demokratların cumhuriyetçilerin durumuyla anlaşıldı. Nitekim, Baydın Beyaz Saraya gelince diplomatik çözüme deyil, daha sert müdahalelerle işe koyuldu. Ukrayna krizi ve sonrası bunun en net kanıtı. Üstelik Kisincir gibi ünlü Amerikan stratejik düşünürüne karşın bunu yaptı. Benzer saldırganlıklar şimdi de Tayvanı da kaşıyarakn Çin üzerinden yapıyor. Bu yanılgıdan da ötedir. Çünkü genel Amerikan siyasetinin deyişmediğini, demokrat ve Cumhuriyet ayrımında siyasal taktik dışında temel farkın olmadığı hep belirten birisiyim. Hem de Klintonun Yugoslavya veya daha önce Viyetnam politikasıyla da karşılaşma deneyimim devardı.
