Ukrayna savaşı uluslarrası konumuyla değişken gelişmelerle sürmeğe devaam ediyor. Amerikanın Rusyayı Ukraynaya çekmesiyle konu daha üst düzeye çıktı. Bir yanda Rusya varken, Ukrayna yanında kolektif batı emperyalizmi görmekteğiz. Konu salt Ukrayna değil, alınan kararlarla ve katılımlarla resmen üçüncü dünya savaşının bölgesel aynası halindedir. Nitekim, tek acı gerçek, Ukraynadaki yıkım ve kayıpların acı çığlıkları olmaktadır. Kazanan resmen askeri sermaye olmak üzere tekelerin olduğu da tartışmasızdır. Tartışmazsız başka bir gerçek “ki bu söyletilmese de direk yaşanıyor” özellikle Avrupada etkileşimle faşizmin iyicen yükselmesidir. Nitekim, barış demenbin hayinlik olduğu süreçten geçiyoruz. Daha fazla savaşa katılımın tetiklendiği probaganda algılarının esileri oldu. Yükseltilen karşıtlık, sermaye savaş hırsı, sokakta da faşizmin daha geniş taban bulmasını da sağlıyor. Rusya ise tek başına kalacak dereceye geldi. Ukrayna savaşı ise başlangıçtaki bazı tahminleri tersdüz yapmaya devam ediyor.
Ukrayna savaşının geldiği son aşamada gerçekten tersdüz cenderesindeki çırpınışları yansıtıyor. Rusya baştakin yıldırım hesaplarının tutmadığı sürece geldi. Böylesine geldi ki Harkof çevresinden çekilmek zorunda kaldı. Faşist Ukrayna rejimi de önemli kısa yollu kazanımla epey popilerliğe oynamaya başladı. Rusyanın gerilemesi ise Amerikan eksenli cepenin öteki Rus etki alanlarında da tetiklemlere ve hesaplar yapmalarını hızlandırdı. Ermenistan oyunu, Kafkas savaşlarını deneme gibi uygulamalar görünürdeki ilk hamlelerdir. Rusya devlett olarak hamle yaparken, batılı kolektif Emperyalistler devletler blokuyla saldırılar Ukrayna üzerinden gerçekleştiriyorlar. Genel politik ambargolarla da desekleme yön,üne giriliyor. Bol yalan algılar adeta beyinleri kuşatı. Sanki Ukrayna faşist rejiminin içeleşen tutumla desteklenme politik probaganda psikolojisiyle taban bulmaya devam ediliyor. Buda yeni faşist rejimleri de doğallaştırırken, isveç ve Filandiya sosyaldemokratlar dahi düne dek karşı oldukları Natoya koşarak üye oluyorlar.
Rusya bilim adamı Duriye ta baştan şunu tesbit yaptıydı: “artık Ukraynaya Rusyanın girmesiyle yeni defakto oluştu. Eskisi gibi olma şansı yok. Kim kazanırsa kazansın, eski Ukrayna artık olmayacak” öngörüsü
Resmen nkarşılık buluyordu. Nitekim, Rusya baştaki beklenti yerine giderek uzayan Ukrayna savaşı kendinin genel değil bölgesel güç olduğunu ne yazık kanıtlıyor haldedir. Bir de tek devlet olma ile karşıtın sistemnsel örgüt bloku oluş ikilemindeki acı durumun da anlaşılmasına neden olundu. Ayrıca abartıldığı kadar askeri güç olmadığı da sahada anlaşıldı. Hele Harkof bölgesindeki kısa zamanda çekilmesi ve geri savunma hatı dahi oluşturamamması, bazı zayıflıkların önemli işaretleriydi. Tabi ki Rusya gerilemeye veya tereddütlere düşünce, karşı blok da Karadenizden Kafkaslara varan bölgesel rus alanlarına hamle yapma fırsatına da girişti. Ermenisana CİA başkanının ve temsilciler meclisi başkanının gidişi sıradan bir olayy değildir. Gürcistanın tetiklenmesi, Azerbeycan yoluyla iranın sıkıştırılması da başka madalyonun öteki yüzü oluyordu. Üstelik Kafkaslardaki Rusya güçleri varken Ukrayna tıkanışı elbet buraya da yansıyacak. Hele Rusyadan ummduklarını bulamayan başta Ermenistan her an kayış zeminine gelmesi muhmtemeldir. Son Azerbeycanın Ermenistana saldırısı veya Kırgızistan Tacekistan çatışmaları ek olarak Kazakistandaki Rusça yayınn yapan medya yasaklamaları tesadüfen veya spontanel gelişme değildir.
Fakat, batınıbn hesaplarının tutmadığı bir alan da var: Tüm anbargo ve baskılara karşın, umduklarından daha dirençli rusy ekonomisiyle de karşılaştılar. Yıkıldı ha yıkılıyor veya teslim olunuyor beklentisi hala gerçekleşmedi. Ancak, Rusya yakın dostlarından beklediği siyasal net desteği de bulmadı. Son Semerkantdaki toplantıda Çinin ve Hindistanın tutumu bunun kanıtlayıcı durumuydu. Rusyayı direkdesteklemediler. Hat da birçok oylamalarda destek yerine çekimser kaldılar. Batıyla papaz olmayı istemediler. Çıkarlar nedeniyle ekonomik ilişkilerin devamına önem verdiler. Papa dahi başta savaşa karşı çıkarken, şimdi savaşta Ukraynanın yanında olduğunu belirtmesi de esen rüzgarların etkisinin nedenli etkili olduğunu gösteriyor. Özellikle Rusyanın kuzeyde Harkof bölgesindeki ele geçirdiği yerleri çok kolay teslim etmesi, oluşan denge bakışının da azalmasına neden oldu. Daha sert Rusya karşıtlığı seslendirilmeye başlandı. Almanya daha işdahlı tanklarının Ukraynaya gönderilmesini çağırıyor. Avrupa adeta sokakları faşizmin gürleyen seslerine doğru nevrildi. Nitekim isveç seçimleri ve şimdi italya da yapılacak seçimlerdeki yeni faşistn partinin birinci gelme ihtimali, bunun oluşan sonuçlarından bir kaçıdır. Onun için, Ukrayna savaşı Ukraynada olsa da her gelişme dünyayı sarsacak fırtına yaratmaya adaydır.
Önemli sonuçn ise Rusyanın genel kapasitesi yerine ancak bölgesel güç olma aşamasında olup, son Ukrayna hamleleriyle de fırsatı kolayan başta Amerika ve ingilterenin Karadeniz, Kafkaslar ve ordan da Orta Asyaya sıçrayıp hem Rusyayı kuşatma ile küçültme ve Çinin ilk hamleyle yol kuşak projesini durdurma stretejilerinin ilerlemesi olasılığını artırmalarıdır.
Ukraynada savaş devam ediyor. Ülke nnifusu zaten ikiye ayrışmış durumda. Olay şimdi başlamadı Başta renkli devrimler, sonra darbelerle ABD ve Almanya hep müdahale ederek günümüze siyasal yol taşlarını ördüler. Tüm anlaşmalara ve söz vermelere rağmen sonundan Ukraynayı Natoya alma siyasetine dekn geldiler. Bu süreç sonrası Rusyanın direk katılımıyla başlayan savaşta, Rusya şimdilik siyasal hedefine ulaşmadı. Batı ise Amerikanın arkasında sıralanarak Baydın lehine olgu yaratı. Fakat, tüm kapitalist kuralları dahi yırtarak uygulatılan anbargolar da kolektif emperyalizmin umduğu Rusya ekonomisini yıkamadı. Ters gidebn olgular bunlar. Ama, belli olan Ukrayna sonuçta darmadağın ve ne yazık faşist bir devlet de oluşturarak bu faşist devletin simgesiyle başta Avrupada faşizmin yükselmesine katgısıyla şimdiden tarihe geçti. Bakalım dünyada zaman zaman tercihlerle ve tarafcılıkla günceleşen Ukrayna gelecek tarihi yolda neleri taşlandıracak?
