İngiltere, sadece Kıbrısın garantörü olmakla anlaşılamaz. Kıbrısta üstlerinin oluşu da yeterli değildir. Kıbrısla alakalı siyasal sorunlardaki söz hakı da imkar edilemeyececek derecede çoktur. Önemli sayıda Kıbrıslı ingilterede yaşıyor. Bu zinciri uzatmak mümkün. Fakat, yeterli değildir. İngiltere tarihi klasik sömürge devletlerden birisidir. İlk neoliberal uygulama akımından metropol ülkesidir. Teçırizimle de simgeleşti. Yine İngiltere dünya siyasetinde sinsilikle oldukça tetiklemeler de gerçekleştirior. Ukrayna bunun son halkasıdır. Yine kapitalist sistemin sömürgesel deneğiminin en yoğun olan ülkeksidir. Sömürerek ve siyasi oyunlarla Kapitalist sistemin önemki aktörlerdendir.
Daha sayacak çok özelliği var. Türkiye ile de oldukça iyi ilişkileri var. Türkiye ile özellikle AB hesaplarında ortaklıkları imkar edilemeyecek bütünleşme çizgisindedir. Özal Teçir dönemki yeni Neoliebral ortaklık ise günümüzde devam ediyor. Kıbrıs konusunda Türkiyeye göz yumulmasını sağladı. Tepside önemli sunumlar gerçekleştirildi. Pek de açıklanamayan anlaşmalar yapıldı. Bunalrdan biri de Tatarın içinde olduğu konudur. Yine ingilterenin Londra borsası Türkiye için iyi para oyunlarının yapıldığı önemli finansman merkezidir. Buna ekleyecek daha çok örnek var.
İngiltere son günlerde resmi eksende tartışmalar ile yeni yol aray8şında. Kapitalist ekonomik kriz ingiltereği de vurdu. Alışılmamış eflasyon rakamalrı dyuluyor. AB çıkışı ve gelen kriz ekonomide bazı sarsıntılar yaşatıor. Buna karşın Ukrayna gibi konularda İngiltere resmen fitilleyici rol oynamaya devam ediyor. Krize rağmen savaş politikasıyla gelişmiş kapitalist devlet gerçeğinde oturmaya devam ediyor.ingilterede birbaşka siyasal gelişme daha merakla bekleniyor. COnsonun istifasından sonra, Muhavazakar partide liderlik tartışmaları yoğunlaştı. Belli olan, dışişleri ve maliye bakanlarının başkanlık mücadelesinde önde olduğudur. İkisinden biri yeni başkan olmalya adaydır. Yalnız, tartışmalar televizyonda yapılırken, sorunların çözümü yerine daha çok kişisel tartışmalar daha ön e çıkarıldı. Buda gelecek Birleşik kralık için iyi haber değildir. Ayrıca emek eksenine de kötü haber şimdiden direk verildi. Enerjide ise sıkı kış dönemine girileceği de kesin. Rakamlar öyle azbuz değildir. Bir anlamda İngiltere Ukrayna kriziyle Rusyaya karşı sergilediği tutumdan tutun, enerji rekabetindeki Amerikanlaşma eyliminin kışın bedeliyle halka fatura edeceğine benziyor.
Kapitalizmin ekonomik krizi ve bölgesel savaşları kışkırtarak nefes alma eylinleri şimdilik daha karanlık ve zam doğurmaya devam ediyor. kOnuşmada zorlanılıyor. Kapitalist ülke olma gerçeği yeniden karşımıza geliyor.
Bir de işçi parti gerçeği sırıtıyor. Savaş ve kriz halinin sosyaldeokrat tekrarına tanık oluyoruz. Sınıfsal ekseni destekleme yerine daha sağa yaklaşarak teslimiyeti ilan ediyor. Seçeneksizlikte çalkantıda olan Muhavazakar partiyi rahatlatıyor. Oysa ingilterede alışılmamış grevler yapılmaya başlandı. Demiryolarından tutun sağlığa dek ya grev girişimleri veya yapılacağına dayir ilanlar yapılıyor. Sendikalar bir anlamda alışılmamış şekliyle ingilterede eylemlere girişti. İşçi partisi ise başta demiryollarını kamulaştırma planından vaz geçti. Sendikalara uzak durma eylimleri gösteriyor. Yönetimde lan bazı sendika taraftarını da görevden alındı. Böylelikle eylül ayındaa yeni başkanını seçecek olan Muhavazakarlara rahat bir alan oluşturdular. Muhavazakar adaylar da genel ekonomnik ve siyasal gerçekler yerine birbirleriyle dalaşarak kamuoyunu odaklandırma başarısını şimdiden gerçekleştirdi.
İngilteredeki sıraladığım bazı gelişmeler, olayın önemini anlatmaya yetiyor. Herkesin umut diye göç yolu işaret edilen İngiltere bir anlamda Mültecileri Ruandaya ve çöplerini de Adanaya gönderip nasıl bir kapitalizmin de net mesajını çakıyor. Kimse de tınmıyor. Hep İngiltere umuduyla, göç hikayeleri yazmaya devam ediyor. Unutuluyor ki Kıbrıs da bir İngiltere sömürgesi olup burada askeri üstleri vardır. İngilterede bol bol Kıbrıslı da yaşamaktadır. Son dönemde ingilterede çalışanların sıkıştığı ve sendikaların greve gitmek zorunda kaldığı haberleri hala buraya ulaşamadı. Biraz İngiltere gerçekleri konuşulsa, kapitalizmin nedenleriyle yüzleşilse, banbaşka dünya seçenekleri de istenmese de karşımıza gelecektir. Çünkü yanlışlar karşısında doğrular, sıkışmışlık içinde değişim de mutlaka birn seçenek olarak istenmese de konuşulmak zorunda kalınacaktır. Sistem çürüdükçe, çöken kurumsal yapısının da çare olmadığı anda ya umutsuzluk veya ne yapalım la karşılık byulur. İngiltere gerçeği çok yönlü sinyalerle aslında kapitalizmin bizat çürümüş ve yeniden üretimini yapamadığının en üsteki kanıtıdır.
